"Ama ama ama o benim anneannemin perdesi... Bana 'Kızım böyle gezilir mi sere serpe, ne der elalem' dediği gün takmıştım evime" diye itiraz edersin; ama iç mimarla kontratında der ki "Bir kere mimar girdiğinde eve işini bitirmeden çıkışı olmaz ve mimar tüm evi baştan aşağı değiştirme hakkına sahiptir" Bunu yapmalıdır çünkü yeni yapacağı tasarıma o perdeler gitmez. Dedenin "Ağır oturaklı olacak erkek dediğin, ne öyle zıp zıp zıplıyorsun" koltukları da gitmez yeni tasarıma... Babanın "Öyle oyunla falan geçirecek zamanın yok, ekmek aslanın ağzında, sürünürsün" diyerek aldığı çalışma masası da...
Mimar büyük eşyaları çıkarttırır ve ardından bir bakarsın evin içini olduğu gibi tahtakuruları sarmış. Kemirilmiş ruhunun evi. Önce tüm ahşaplar sökülür. Hayatını dayandırdığını sandığın her ne varsa. Sonra da ilaçlama ekibi girer devreye, iyice dezenfekte eder ruhunuzun evini... Bu arada bir sürü gizli bölme bulur ekip, oralara neler tıkılmıştır ailenizden saklamaya çalıştığınız neler. Ne oyuncaklar, ne resimler, ne anılar. Çok sevmişsinizdir ama korkmuşsunuzdur paylaşmaya... Mimar onları gülümseyerek, restore ettirmeye yollar bir arkadaşına. Elden geçirtecektir onları, parlattıracaktır ve yeni tasarımda camdan bir pano içinde sergileyeceksinizdir evinizin içinde onu...
Fakat siz bunları bilmezsiniz. Ruh evinize bir girer bakarsınız ve tuğlaları görünen bir inşaat kalmış geriye. Bir an paniklersiniz "Ben ne yaptım" diye. Ortaya neyin çıkacağına dair bir fikriniz yoktur. Etraf felaket durumdadır...
İşte şu anda hemen hepimizin yaşadığı böyle bir şey... Yeni enerjiyi davet ettik ve mimar evimize daldı. Şu anda kimimizin evlerinden eşyaları çıkartılıyor, kimimizinki ise tuğlalarına kadar sökük vaziyette. Planlara bakmak istiyorsunuz ama Mimar "Sen bana güven, ben seni çok iyi tanıyorum. Ortaya çıkacak evde yaşamaya doyamayacaksın. Ama planlara karışırsan olmaz, bazı şeyleri henüz algılamayabilirsin. Sen keyfine bak, her şey harika olacak" diyor...
Tabii şimdi biz de "Ustalara güven olmaz" inancı vardır. Bırakırsın ustaya evin içine de edebilir deneyimini de yaşamışızdır da hani bu usta bizim köşedeki kartonpiyerciden biraz farklı. Özünde evrenleri, galaksileri, gezegenleri yaratmış yaratıcının ruhundan almış. Kendimizi bırakabiliriz rahatlıkla...
Bakalım proje bittiğinde nasıl ruh evlerimiz olacak... Ben kendiminkini merak ediyorum. Şu anda benimki de tuğlalarına kadar sökük. Onlar içeride çalışmalarını yaparken ben de dışarıya çıkartılmış eski eşyalarımı inceliyor ve hangisi bana kimden gelmiş, nasıl etkileri olmuş onları inceliyorum vedalaşmadan onlarla... Yıllarca kullandım onları, her ne kadar onları kendim zannetsem de... Vedalaşmadan son bir teşekkürü hakediyorlar... Ama onlara yeniden sahip olmaya veya onların başında da geçirmeye niyetim yok proje devam ederken tüm zamanımı. Görüyor ve teşekkür ediyorum. Zaten yıllarım onlarla geçti, Mimar Usta diyor ki "Hadi vedalaş da biraz git denize gir. Senin evin deniz kenarındaymış da fark etmemişsin bile... Biz işimizi bitirdiğimizde, peyzajcılar girecek bahçene, sonra da belediye... Hep birlikte sadece evini değil, yaşadığın çevreyi de elden geçireceğiz. Bugüne kadar çağırmamıştın bizi hiç ama zamanı geldi. Hadi bakalım biz işimize, sen de denize..."
Hasan “Sonsuz” Çeliktaş
www.derki.com
www.thewisemag.com
Genel Yayın Yönetmeni
Facebook: www.facebook.com/hceliktas
Twitter: www.twitter.com/hasansonsuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder