Değişim Dönüşüm Günlükleri 2

Yükselişe kitlenmiş beklerken, biraz daha paylaşalım dedim ve içimden gelen bir ses hatırladığım ilk mistik deneyimi yazmamı istedi.

Yüzü koyun yatar haliyle uyanmıştı. Algısı anın sonsuzluğunda, dördüncü boyuttaydı. Yatar halde başını hafifçe kaldırırken, gözüne ilk çarpan şey mavi çarşaf olmuştu. Ne kadar güzel bir renk diye düşündü. Mavi çok canlıydı. Dünya zamanıyla belki iki, belki kırk saniye baktı maviye, ona göre sonsuzluğu dolduran bir andı. Yanı başında ki kitap rafının köşesine takıldı gözleri. Sivri bir köşeydi bu. ''Köşe'' ne kadar garip bir şeydi. Yan odadan kuşların sesi geliyordu. Aman Allah'ım! bu ne güzel bir sesti. Diğer odadan bilgisayar açılış sesi geldi. Sonra da klavyenin tuşlarına basılınca gelen tuş sesleri... Sesler çok gerçek, çok canlıydı. Çok, çok güzeldi. Belki bir dakika, belki kırk beş dakika sürmüştü her şey. Kim bilebilirdi?

Dördüncü boyut yavaş yavaş kaybolurken, ''HAYIIIIR YİNE Mİ'' diye haykırdım. Haykırışım astralde yankılandı. Yine üçüncü boyuta enkarne olmuştum. Doğduğum beden 18 yaşındaydı. Dünya anlatımıyla diyebilirim ki annemden doğmamış, ruh göçü yoluyla, bir walk-in olarak dünyaya gelmiştim. Belki de 18 yıl bu bedende konaklamış olan ruh-zihin bütünlüğünün (insanın), gelecekte ki daha gelişmiş bir haliydim. Bedeni O'ndan devraldığımda hafızasını da almıştım. Ailesini, okuduğu okulu, karmasını, korkularını, her şeyini...

Algım üçüncü boyuta düştüğü an, çevremde ki uzay sanki her yerden üstüme kapaklandı. O'nun yaşadıkları artık tamamen benimdi. (Tabii ki yaşadıklarını O da kaybetmedi. Ben, hafızasını devraldım.) Cisimler canlılıklarını kaybetti. Kuşlar her zaman olduğu gibi (DİKKAT!!) başımın etini yiyorlardı. Yan odadan gelen tuş sesleri, kardeşimin (DİKKAT!!) klavyenin tuşlarına çivi yazısı yazar gibi basmasından kaynaklanan rahatsız edici seslerdi. Ve o köşe, bilinçaltıma tehlike sinyali verdi sanki. ''Çarparsan sana zarar verir, canını yakarım.''

BİR-i