Ne kadar çok kendimi çaresiz hissettiğim durum oldu şimdiye kadar; biraz önce bunu düşünüyordum. Çaresizlik duygusu aslında biraz da tembellik, bunu farkettim. "Bunun çaresi yok" deyip işin içinden çıkıvermek aslında sessiz sessiz bir yerde bekleyip yukarıdan mucizevi bir elin her şeyi olumlu yönde değiştirmesini de beklemeyi gerektiriyor içten içe. Bu da tembellik değil de nedir allah aşkına?
Oysa her zaman, her şeyin bir çaresi var ve o çareyi üretmek de sadece ve sadece benim elimde. Her şey benim içimde olduğuna göre, sorun da çare de bende demektir ve artık en olumsuz görünen durumlarda bile çareler üretebildiğimi farkettim. Bu da benim açımdan çok büyük bir gelişme. Genelde ne kadar çabuk demotive olan, biri bin yapıp, minicik sorunları devasa hale getiren bir insanım ya da insandım mı desem? Desem kendime yalan söylemiş olur muyum acaba? Ya da şöyle diyeyim; gelişme kaydettim, kaydediyorum da...
Çoğu zaman, en içinden çıkılmaz durumlarda çareyi kaçıp gitmek hatta bazen ölüp kurtulmak olarak görmez miyiz? Bu; hem durumu çaresiz hale getirdiği için suçladığımız insanları da suçluluk duygularına boğacağı için tatlı bir zevk verir bize. Tanrım, ne kadar da sorumsuzuz... Kendi yaptıklarının sorumluluğunu alamayıp karşı tarafı sürekli suçlamak çok rahatlatıcı da yalandan başka bir şey değil... miş bunu anladım artık... Oysa her durumda kendini çaresiz hissettiğin konunun çaresi bellidir; çoğu zaman da bir risk içerir diyebilir miyiz acaba? Yani çare bir insanı hayatından çıkarmak olabilir, risk! Bir iş yerinden ayrılmak olabilir, risk! Yeni bir iş kurmak olabilir, risk! Birilerini işten çıkarmak olabilir, al sana risk! Başka bir yere taşınmak olabilir, risk! Sonuçta öyle ya da böyle birileri tarafından nefret edilen, kızılan biri olmak, eleştirilmek korkusu ile kaçarsın ve kendini çaresiz hissedersin. Oysa eleştiren de sensindir, eleştirilen de. Senin duygularına tercüman olmaktadır karşındaki kişi de...
Her durumda çare benim içimde, kendi çarelerimi buluyorum ve uyguluyorum, bunu iyice özümsediğim zaman zaten çaresizlik duygusunu bir daha yaşamıyor olacağım, bitecek gidecek işte. Bu kadar!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder